شاخه‌ای از سردیوار به بیرون جسته

بوسه‌ات میوه ی سرخی‌ست که چیدن دارد

عشق بودی و به اندیشه سرایت کردی

قلب با دیدن تو شور تپیدن دارد

وصل تو خواب و خیال است ولی باور کن

عاشقی بی سر و پا عزم رسیدن دارد

عمق تو دره ژرفی‌ست؛ مرا می‌خواند

کسی از بین خودم قصد پریدن دارد

اول قصه هر عشق کمی تکراری‌ست

آخر قصه فرهاد شنیدن دارد

کاظم بهمنی